numery 100 – 199 to barwniki;
numery 200 – 299 to konserwanty;
numery 300 – 399 to przeciwutleniacze i regulatory kwasowości;
numery 400 – 499 emulgatory, środki spulchniające, żelujące itp.;
numery 500 – 599 środki pomocnicze;
numery 600 – 699 wzmacniacze smaku;
numery 900 – 999 środki słodzące, nabłyszczające i inne;
numery 1000 – 1999 stabilizatory, konserwanty, zagęstniki i inne.
E 100 – kurkumina to naturalna, nieszkodliwa dla zdrowia substancja pochodząca z kłaczy ostryżu długiego. Ma m.in. właściwości przeciwzapalne.
E 101 – ryboflawina, witamina B2, laktoflawina to naturalny i nieszkodliwy dla organizmu barwnik, który wpływa korzystnie na wzrok.
E 102 – tartaksyna, cytrynowo – żółty barwnik azowy; niebezpieczny, zawiera histaminę, może powodować wzmożenie objawów chorobowych u astmatyków, problemy z koncentracją oraz bezsenność;
E 103 – Stosowanie rezorcyny w przemyśle spożywczym jest zabronione.
E 104 – żółcień chinoinowa, to barwnik o niewielkiej toksyczności, w małych ilościach (niż 10 mg/kg masy ciała) nieszkodliwy, w dużych bardzo szkodzi. Regularne spożywanie może powodować m.in. zaczerwienienie skóry, nadpobudliwość u dzieci, wysypkę, pokrzywkę, dekoncentrację
E 105 – żółcień trwała, AB. Zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 106 – sól sodowa fosforanu-5’-ryboflawiny. Zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 107 – żółcień 2G barwnik azowy niedopuszczalny w produkcji spożywczej. Skutkiem ubocznym jego stosowania jest alergia, a u dzieci może powodować nadpobudliwość i dekoncentrację umysłową. Na terenie Unii Europejskiej jedynie Wielka Brytania stosuje tę substancję do celów spożywczych.
E 110 – żółcień zachodzącego słońca (inna nazwa to żółć pomarańczowa S) azowy barwnik syntetyczny stanowiący dodatek do zup w proszku, kasz, płatków zbożowych, marmolady, gum do żucia lub powłok tabletek. Jest to substancja szkodliwa dla zdrowia, a dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 2,5 mg/kg masy ciała. Regularne spożywanie przez astmatyków może doprowadzić do nasilenia tej choroby (np. duszności, pokrzywki), natomiast u dzieci mogą wystąpić objawy nadpobudliwości i braku koncentracji.
E 111 – zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 120 – kwas karminowy, karmina, koszelina produkuje się go z odwłoków samiczek wysuszonych owadów Dactylopius cossus cacti (pluskwiak meksykański). Nie jest przeznaczony dla wegan i wegetarian. Barwnik czerwony, naturalny. Nie powinny jej spożywać osoby cierpiące na astmę oraz uczulone na salicylany. Dopuszczalna dawka żywieniowa to 5 mg/kg masy ciała.
E 121 – lakmus substancja zabroniona w przemyśle spożywczym.
E 122 – azorubina, nadaje czerwoną barwę, powoduje obrzęk ciała
E 123 – BARDZO NIEBEZPIECZNY – ma działanie mutagenne (barwnik azowa o barwie niebiesko-czerwonej, zabroniony we Francji i innych krajach EWG)
E 124 – róż koszenilinowa, niebezpieczna, ma działania pobudzające i może powodować nadpobudliwość u dzieci oraz katar sienny, skurcze macicy u kobiet w ciąży.
E 125 – zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 126 – zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 127 – niebezpieczny czerwony barwnik zawierający jodynę (erytozyna, hamuje wzrost, zwiększa występowanie chorób tarczyc)
E 128 – zabroniony w przemyśle spożywczym, posiada właściwości rakotwórcze.
E 129 – czerwień allura, wzmaga dolegliwości u astmatyków.
E 130 – zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 131 – błękit patentowy, powoduje wydzielanie histaminy, może przez co być niebezpieczny dla alergików, może mieć właściwości rakotwórcze.
E 132 – indygo, indygotyna, błękit indygowy, indygokarmina to substancja o barwie ciemnoniebieskiej występująca w krzewie Indigofera tinctoria. Może powodować pojawienie się alergii. Prawdopodobnie, regularne spożywanie barwnika może przyczynić się do chorób serca oraz nadpobudliwości, jest podejrzewany o działanie rakotwórcze.
E 133 – błękit brylantowy FCF to niebieska substancja syntetyczna dobrze rozpuszczalna w wodzie. Może powodować reakcje alergiczne. Należy zachować szczególną ostrożność w jego stosowaniu.
E 140 – chlorofile, chlorofiliny to barwnik naturalny, nieszkodliwy dla zdrowia, pozyskany z części roślinnej: luceryny, traw, szpinaku, pokrzywy, itd., a także w bakteriach fotosyntezujących.
E 141 – podejrzany (związek chlorofilowy, kompleks miedziowy chlorofilu) jest produkowany syntetycznie i jest wzmocniony jonami miedzi.
E 142 – syntetyczny barwnik o odcieniu zielononiebieskim, podejrzany o działanie rakotwórcze (zieleń lisaminowa)
E 150 – (karmel) czyli cukier palony
E 150a (karmel, cukier prosty, karmel prosty, karmel klasy A, karmel alkaiczny) brązowy barwnik powstały w procesie podgrzewania cukru podczas procesu karmelizacji. Należy ostrożnie spożywać produkty z tym barwnikiem, ponieważ jego nadmiar może powodować problemy żołądkowo-jelitowe.
E 150b (karmel siarczynowy, karmel klasy II, karmel zasadowo-siarczynowy) brązowy barwnik powstały w procesie podgrzewania cukru z dwutlenkiem siarki bądź innymi związkami, które zawierają siarkę. Nadmiar może powodować dolegliwości wątroby, żołądka a także przyczynia się do nadpobudliwości.
E 150c (karmel amoniakowy, karmel klasy III) barwnik syntetyczny o odcieniu brązowym. Substancja otrzymywana jest w procesie działania amoniaku na sacharozę. Nadmiar może prowadzić do chorób wątroby i żołądka, a także prowadzi do bezpłodności. Zalecane dzienne spożycie wynosi 200mg/kg masy ciała.
E 150d (karmel amoniakalno-siarczynowy, karmel klasy IV) to barwnik brązowy używany do barwienia piwa, napojów typu coca-cola, czekolady, ciemnego sosu do mięs, dżemów, słodyczy. Skutkami ubocznymi jest m.in. nadpobudliwość, rozwolnienie i nasilenie ruchów robaczkowych jelit. Zatem dopuszczalna dzienna dawka żywieniowa wynosi 200 mg/kg masy ciała.
E 151 – czerń brylantowa, syntetyczny barwnik azowy, podejrzany, szczególnie niebezpieczny dla osób nadwrażliwych na salicylany. W jelicie jest przekształcana do szkodliwych związków.
E 152 – zabroniony w przemyśle spożywczym.
E 153 – węgiel roślinny to barwnik nieszkodliwy dla zdrowia uzyskany w wyniku spalenia części roślinnych. W medycynie jest stosowany jako środek zapobiegający biegunce.
E154 (brąz FK) – barwnik brązowy występujący w postaci syntetycznej mieszaniny związków azowych. Stosuje się go szczególnie w wyrobach rybnych, np. w wędzonych rybach oraz konserwach rybnych. Mimo, że jest to barwnik nieszkodliwy dla zdrowia, to jego regularne stosowanie może przyczyniać się do chorób nerek i powodować nasilenie objawów nietolerancji salicylanów. Nie powinny go często spożywać kobiety w ciąży, ponieważ przyczynia się do skurczów macicy. Barwnik ten jest zakazany w Unii Europejskiej z wyjątkiem Anglii i Norwegii oraz w USA.
E155 (brąz HT) – barwnik azowy syntetyczny szkodliwy dla zdrowia. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie i jest wytrzymały na wysoką temperaturę, na działanie promieni świetlnych, na kwasy owocowe i benzoesowe oraz na środowisko zasadowe. W przemyśle spożywczym używany jest głównie do barwienia ciast w proszku o smaku czekoladowym, herbatników czekoladowych, dżemów, owoców, produktów rybnych. Skutkiem ubocznym regularnego spożywania barwnika może być nasilenie objawów astmy. Barwnik może odkładać się w naczyniach limfatycznych oraz w nerkach. Stosowanie barwnika zabrania się w takich krajach, jak: Australia, Dania, Francja, Belgia, Norwegia, Niemcy, Szwecja, Stany Zjednoczone. Maksymalna dopuszczalna dawka żywieniowa wynosi 1,5 mg/kg masy ciała.
E160a (alfa-karoten, beta-karoten, prowitamina A, mieszanina karotenów) – jest to naturalny barwnik roślinny o żółtej barwie, który nie jest szkodliwy dla zdrowia. Występuje w większości warzyw i owoców. Nadmierne jedzenie produktów z tym barwnikiem może powodować żółte zabarwienia skóry.
E160b (annato, biksyna, norbiksyna, ekstrakt z nasion Bixa orellana L) – jest to pomarańczowy barwnik naturalny, nieszkodliwy dla zdrowia. Substancja otrzymywana jest z nasion drzewa tropikalnego Bixa orellana L. Stanowi element uzupełniający do barwienia margaryny, żółtych serów oraz olejów roślinnych.
E160c – (ekstrakt z papryki, kapsorubina ,kapsantyna) – jest to naturalny barwnik o odcieniu czerwieni odpowiadający za ostry smak papryczki chili. Związek ten ma zastosowania w przyprawach oraz takich produktach, jak: sery topione, zapiekanki z kurczakiem, zupy w proszku. W przemyśle spożywczym barwnik nie jest szkodliwy dla zdrowia.
E160d (ekstrakt z pomidorów, likopen) – jest to nieszkodliwy dla zdrowia barwnik o odcieniu czerwieni. Można go spotkać w pomidorach, przepękli indochińskiej oraz pozostałych czerwonych owocach, np. czerwonych grapefruitach, arbuzach, owocach dzikiej róży.
E160e (beta-apo-8′-karotenal, ester etylowy beta-apo-8-karotenalu) – to pomarańczowożółty naturalny lub syntetyczny barwnik spożywczy, który jest źródłem witaminy A. Można go spotkać w takich produktach, jak: sery topione, sery w plastrach, kremowe serki do smarowania pieczywa, sosy sałatkowe. Barwnik E160e występuje głównie w szpinaku i owocach cytrusowych. Jego nadmierne stosowanie może przyczynić się do przebarwień skóry, dlatego dopuszczalna dawka dzienna wynosi 2,5mg/kg masy ciała.
E160f (ester etylowy kwasu beta-apo-8′ –karotenowego) – jest to barwnik całkowicie zabroniony na terytorium Polski.
E161a (flawoksantyna) – zakazany barwnik w produkcji spożywczej w Polsce.
E161b (luteina) – jest to naturalny barwnik o odcieniu żółto-czerwonym, który wpływa korzystnie na organizm. Słabo rozpuszcza się w wodzie. Substancja występuje w białku jaja kurzego, komórkach tłuszczowych oraz zielonych liściach. Luteina pełni funkcję barwnika do zup w proszku, napojów alkoholowych, wyrobów cukierniczych. Bardzo dobrze chroni wzrok przed uszkodzeniami powodowanymi przez wolne rodniki.
E161e (wiolaksantyna)
E161g (kantaksantyna) – szkodliwy barwnik syntetyczny produkowany z beta-karotenu. Może powodować odbarwienie skóry, wrażliwość na ostre światło, pokrzywkę. Dopuszczalne dzienne spożycie to 0,03 mg/kg masy ciała.
E161h – zeaksantyna Jest jednym z dwóch karotenoidów, znajdujących się w siatkówce oka.
E161i – cytranaksantyna
E161j – astaksantyna
E162 – betanina, czerwień buraczana naturalny barwnik nieszkodliwy dla zdrowia, pochodzący z buraków ćwikłowych. Cechuje się słabą trwałością. Barwnik posiada azotany.
E 163 – antocyjany barwnik naturalny, nieszkodliwy dla zdrowia, pozyskiwany ze skórek czarnych winogron, jagód, aronii, jeżyn lub czerwonej kapusty. Antocyjany zwalczają rodniki, które powodują powstanie komórek nowotworowych.
E 170 – węglan wapnia, wodorowęglan wapnia to naturalny, biały, mineralny barwnik nieszkodliwy dla zdrowia. Nadmiar może spowodować bóle brzucha oraz zaparcia.
E 171 – mineralny biały barwnik, dwutlenek tytanu, podejrzany
E 172 – podejrzany, jego nadmiar może przyczynić się do pogorszenia stanu zdrowia (tlenki i wodorotlenki żelaza)
E 173 – aluminium, może powodować chorobę Alzheimera, choroby nerek i płuc, jest także toksyczne dla układu krwionośnego, rozrodczego i nerwowego
E174 (srebro) – naturalny, mineralny barwnik o barwie szaro-srebrnej. Zawarte w opakowaniach jony srebra powodują przedłużanie świeżości produktów, hamują wzrost i podział komórek, blokują wzrost bakterii, grzybów i pleśni. Barwnik stosowany jest w wyrobach cukierniczych, dekoracjach pralinek oraz tortów. Srebro koloidalne oraz niektóre związki srebra wpływają korzystnie na organizm i pełnią funkcję lekarstwa na różne schorzenia. Mimo to, zalecana jest ostrożność, ponieważ regularne spożywanie produktów z tym barwnikiem może przyczynić się do przebarwień skóry, oczy, błon śluzowych. Barwnika E174 nie stosuje się w Australii.
E175 (złoto) – naturalny metal stosowany w przemyśle spożywczym jako dekoracja słodyczy, tortów, ciast. Barwnik ten nie jest szkodliwy dla zdrowia. Ze względu na jego wysoką cenę jest używany w niewielkich ilościach. Nadmiar spożywania produktów z tym barwnikiem może powodować wysypkę, dolegliwości żołądka, a także przyczynia się do wywołania reakcji alergicznych.
E180 (czerwień litolowa BK, karmin 6B, litorlubina) – jest to czerwony barwnik azowy zawierający jony wapnia i glinu. Stosuje się go jako środek barwiący jadalnych powłok serów dojrzewających. Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 1,5mg/kg masy ciała, jednak zaleca się umiarkowanie w spożyciu. Nadmiar E180 może powodować reakcje alergiczne, katar sienny, problemy z żołądkiem oraz jelitami, a także przyczynia się do bezsenności.
E181 (taniny) – barwnik zabroniony w Polsce.
E 210, E 211, E212, E 213, E 214, E 215, E 216, E 217, E218, E 219 – benzoesany, RAKOTWÓRCZE
E 220 – dwutlenek siarki, niszczy witaminę B12
E 221 – zakłóca czynności jelit (siarczyn sodu)
E 222 – zakłóca czynności jelit (dwusiarczyn sodu)
E 223 – zakłóca czynności jelit (meta- dwusiarczyn sodu)
E 224 – zakłóca czynności jelit (meta- dwusiarczyn potasu)
E 226 – zakłóca czynności jelit (siarczyn wapnia)
E 227 – zakłóca czynności jelit (dwusiarczyn wapnia)
E 230, E 232, E 233 – używane są do konserwowania skórki suszonych owoców, zwłaszcza
cytrusowych; zakłócają czynności skóry
E 234 – nizyna, antybiotyk, w Polsce jeszcze używany, ale w Europie Zachodniej odchodzi się
od dodawania antybiotyków do żywności ze względu na uodpornienie ludzi zdrowych
na ich działanie
E 239 – RAKOTWÓRCZY, heksamina
E 249, E 250 – azotyny sodu i potasu. Służą do konserwowania szynki i innych wędlin.
Przy ich użyciu mogą powstawać rakotwórcze substancje; szkodzą przy nadciśnieniu
E 251, E 252 – azotany sodu i potasu; szkodzą przy nadciśnieniu
E 280, E 281, E 282 – stosuje się do wypieku chleba i ciastek. W badaniach niemieckich uczonych
okazało się, że mogą powodować raka żołądka
E 310 E 311, E 312 – powodują wysypki (galusany)
E 320 -ZWIĘKSZA POZIOM CHOLESTEROLU, zabroniony (MBA)
E 321 – ZWIĘKSZA POZIOM CHOLESTEROLU, zabroniony (MBT)
E 330 – kwas cytrynowy, RAKOTWÓRCZY
E 338 – kwas ortofosforowy, zakłóca trawienie
E 339, E 340, E 341 – zakłócają trawienie (sole kwasu ortofosforowego)
E 406 – agar – podobny do żelatyny, utrudnia trawienie i wchłanianie składników mineralnych
E 407 – karagenan, ZAKŁÓCA TRAWIENIE
E 422 – gliceryna, w Europie uznawana za środek „fałszujący” niektóre produkty spożywcze i używki,
podobno nietoksyczna
E 450, E 451 a i b – trójfosforany, zakłócają trawienie
E 507 – kwas solny, substancja żrąca, niebezpieczna
E 513 – siarczan wapnia – w Polsce można go stosować tylko w kazeinie i żelatynie spożywczej
E 524 – wodorotlenek sodu, środek żrący, w Polsce dopuszczony przy produkcji słonych paluszków
E 620, E 621 – glutaminian sodu, szkodliwy w dużych ilościach
„E” Pochodzenia zwierzęcego:
E120 – koszenila
E441 – żelatyna
E469 – kazeinian sodu
E470 – sole kwasów tłuszczowych
E471 – mono- i dwuglicerydy kwasów tłuszczowych + ich pochodne: E472a do E472f i E473 do E482
E626 – kwas guanylowy + pochodne: E627 do E630
E631 i E632 – inozyniany + pochodne: E634, E635
E901 – wosk pszczeli
E904 – szelak
E966 – laktikol
E1105 – lizozym
Gliceryna/glicerol
(pochodzi zarówno z tłuszczów zwierzęcych, jak i produktów roślinnych) –
używana jako emulgator. Odmiany zwierzęce można zastąpić roślinymi.
Kuwertura
– półprodukt cukierniczy, substancja zastępująca polewy czekoladowe.
Może zawierać składniki pochodzenia zwierzęcego lub nie. Składa się
m.in. z cukru lub innej substancji słodzącej, tłuszczu, miazgi kakaowej,
lecytyny
Pepsyna (z żołądków świń) – używana do serów oraz dodatków żywieniowych (tzw. suplementów typu witaminy, minerały i inne „cuda”)
Piżmo
(z organów płciowych azjatyckich saren) – używany do perfum (chyba też
kadzidełek! – tłum.) oraz do żywnosci jako dodatek smakowy.
Szelak
(uzyskiwany z owadów) – używany do nadawania połysku lakierom
samochodowym, do słodyczy oraz leków. Istnieją roślinne alternatywy.
Tłuszcz cukierniczy (częściowo lub po prostu – smalec wieprzowy). Słodycze, ciastka, „krakersy” i inne wyroby piekarskie.
Węgiel kostny
(węgiel medyczny, węgiel aktywowany lub aktywny) – (uzyskiwany przez
beztlenowe wypalanie kości zwierzęcych), używany w procesie rafinacji
cukru oraz do produkcji win.